Nie będzie to wpis taki jak zawsze, gdyż ten start odbył się w cieniu dla mnie osobistej tragedii jaką jest strata mojego najukochańszego zwierzaka – Aroona. Dlatego wybaczcie mało emocjonalny opis z tych zawodów. Wiem, że piszę rzadko, wiem, że piszę mało, ale tym razem i tak sam się sobie dziwię, że w ogóle zabrałem się do wpisu na bloga. Przejdźmy do konkretów! 

Wstęp

Start w tym półmaratonie kontraktowałem bezpośrednio po Mistrzostwach Polski na 10km w Gdańsku. Pierwotnie miał to być bieg w Newcastle, jednak po zapadnięciu pozytywnej decyzji o wojskowym zgrupowaniu w St. Moritz dokonałem zmiany terminu i miejsca półmaratonu. Z perspektywy planu przygotowań start w Czechach był lepszym wg mnie rozwiązaniem.  Z Szwajcarii do Czech jest około 800 km drogi, co miało zająć mniej więcej 8h jazdy autem. Postanowiłem wyjechać w czwartek tj. 19.09.19 bezpośrednio po rannym treningu i obiedzie. Niestety plany, a rzeczywistość często się rozmywają w trakcie realizacji. Trafiła mi się ciężka podróż przez korki na trasie oraz jeden wypadek, przez co moja podróż trwała niemal 11 godzin z jedną przerwą 20min na kawę i toaletę. Jestem takim typem, że jak wsiądę w auto to raczej jadę do skutku jak najdłużej, aby najszybciej dotrzeć w docelowe miejsce -> taki zadaniowiec, czyli trzeba dojechać i najlepiej jak najszybciej i mieć to z głowy.  Podsumowując podróż nie należała do najprzyjemniejszych i kolejne dla mnie doświadczenie, że jednak lepiej latać, niż cyknąć sobie 800km autem. Na papierze zawsze wygląda to lepiej (znośniej) – co ja nie dam rady? Co to jest 800km przez Niemcy autostradą itp. 

Rozwinięcie

Piątek minął mi na wypoczynku, choć przyznam, że noc zarwałem. Do hotelu dojechałem o północy, ale z wrażeń i zmęczenia nie za bardzo mogłem zasnąć, co mi się udało dopiero koło 2:30 w nocy. Po śniadaniu z samego rana odbyła się konferencja prasowa, której byłem uczestnikiem. Następnie wróciłem do pokoju, gdzie trochę popracowałem na komputerze oraz zabijałem czas na YT z nogami w górze. Po obiedzie wykonałem rozruch 6km i 6×100 RTM oraz byłem na odprawie technicznej przed biegiem. Następnie kolacja, potem jeszcze trochę pracy i dzień się zakończył. 

Sobota. Start biegu o 15:00, wyjazd z hotelu do strefy startu o 13:10. Wiele osób nie do końca wie jak zaplanować odżywianie, kiedy start biegu jest o takiej nietypowej porze. U mnie wygląda to tak, że z rana zjadłem normalne śniadanie (8:00-9:00), a o 11 jeszcze sobie dojadłem na obiedzie suchy makaron i suchy ryż, który podano na stołówce. Mięsa i warzyw nie ruszyłem. 

Dojechaliśmy 13:20 na miejsce startu, gdzie tradycyjnie ulokowano nas w jakimś urzędzie w centrum. Posiedzieliśmy 40min pogadaliśmy sobie z kolegami (rywalami) i na 55min przed startem rozpocząłem rozgrzewkę. Temperatura wydaję się spoko, koło 16-17 stopni, ale na otwartej przestrzeni było czuć silniejszy wiatr. To co przykuło moją uwagę to mocne zróżnicowanie terenu na samej rozgrzewce, a biegaliśmy 3km na trasie biegu.  13:45 prezentacja elity biegu oraz oczekiwanie przy linii startu na wystrzał startera. 

3,2,1 start. Początek bardzo mocny, jakiś łysy wystrzelił jak z procy. Pierwszy 1km biegnę w 2:53 i już mam stratę do lidera z 20-30m, więc gość zaczął poniżej 2:50! Myślę sobie, że pewnie organizator dał jakiegoś Czecha, aby rozkręcił imprezę żeby nie było czajenia i po kilku kilometrach zejdzie.  Oczywiście prowadzę grupę pościgową i cały wagon czajników za mną! 

Po szybkim początku pojawiają się pierwsze podbiegi i zbiegi, teren mocno zróżnicowany. Znacznik 3km mijam z czasem 8:50, czyli po 2:57/km, biegnę na wynik 1:02:30. Oddechowo po zjeździe z gór czuję się bardzo dobrze, gorzej siłowo, czuję, że nie mam mocy i jakbym miał jakąś blokadę na mocniejsze tempo. Motor chce, ale nogi odmawiają szybszego tempa! 4km w 2:57, 5km w 2:58 i dalej prowadzę, a za mną pociąg. Mam to w dupie, bo trzeba gonić łysego, który jednak nie schodzi i biegnie dalej 🙂 Dopiero na 9km daje mi zmianę Roman Romanienko i zostajemy we dwoje w grupie pościgowej. Łysy widoczny z przodu, ale jednak daleko, przewagę ma sporą.  Tempo siadło do 3min/km, a znacznik 10km mijamy z wynikiem 29:45. Nogi mam zmęczone, ale oddechowo bardzo duży komfort, zaczynam cierpieć psychicznie, że to nie ja, że nie jestem sobą i czuję się jak na hamulcu ręcznym. Trochę prowadzi Roman, trochę ja. Od 11km mamy dużo mocniej odczuwalny wiatr, a od 12km tempo siadło tak, że bardziej niż fizycznie męczyłem się psychicznie, bo moje nogi nie chcą pracować. Zaczęło się wolne bieganie po 3:07-3:05/km. Widzę, że łysy zwalnia i siada, ale my też zwalniamy i truchtamy. Kolejne kilometry mijają wolno, a ja już wiem, że tego na pewno nie wygram, co najwyżej mogę zająć 2 miejsce, jak ucieknę Romkowi.  Ukrainiec też zaczyna kalkulować, bo co chwile zwalnia i muszę prowadzić, bo za nami wcale nie tak daleko kolejna grupa zawodników. Tempo tak siadło, że 20km pokonujemy w 3:17 haha, czyli jakbym biegał long run 🙂 Mijamy znacznik 800m do mety i ruszam mocniej, na 400m jeszcze lekko dokręcam i już wiem, że jednak Roman nie da rady odeprzeć i będę drugi. 

Wpadam na metę z podniesionymi rękoma na prośbę organizatora, ale jestem wkur…. Pierwsza myśl, czemu taki blok, jak oddechowo w ogóle nie jestem zmęczony? Podróż? Ciężkie 5 tyg zgrupowania ze średnią ponad 200k tygodniowo? No i drugi wątek kminienia w głowie, co to za łysy pobiegł jak szalony solo? Na mecie rozmawiam z menagerem, który jechał w samochodzie technicznym i sam mówi mi, że wyglądałem zupełnie bez mocy, bez swojego mocnego wybicia od podłoża, mocno przytłumiony.  Rozwiązał się też wątek łysego, który okazał się Niemcem i miał życiówkę przed biegiem 1:03:15. W ogóle nie brałem go pod uwagę, bo na listach organizatora przy jego nazwisku widniał wynik 1:06.  Niemiec okazał się spoko gościem, z którym sobie długo pogadałem na kontroli dopingowej. Szykuje się do maratonu w Kolonii, który będzie za 3 tygodnie. Czuje się w formie, chce biec na 2:11:30 i ma 3 pace’ów do pomocy na 38km, maraton robią pod niego. Według mnie ma duże szanse, ponieważ ma życiówkę chyba 2:12 oraz dobre warunki startu oraz potwierdził dobrą dyspozycję biegiem w Usti. 

Zakończenie

Start oceniam jako przyzwoity. Liczyłem na bieg w granicach 63:30-63:20, przy super samopoczuciu nawet 62:45. Nabiegałem 63:49, ale bez walki o wynik od 15 do 20km, bo psychicznie cierpiałem, a fizycznie nie mogłem po prostu lecieć mocniej, płuca chciały, ciało nie.  Myślę, że to był dobry i solidny trening w przygotowaniach do maratonu. Skutków biegu mięśniowo nie odczuwałem, a potrafiłem mieć nogi po połówkach naprawdę mocno zajechane. Myślami byłem cały czas przy moim koteczku, bo dostałem wieczorem informację, że trafił nagle do kliniki weterynaryjnej i został na noc. Stwierdzono jakieś problemy kardiologiczne, dostał leki i został w komorze tlenowej, ponieważ było koło 21 i trzeba było czekać do rana na kardiologa i rozszerzone badania krwi. Wracając rano do Szwajcarii dostałem telefon od żony z hiobową informacją, że Aroonka niestety już nie ma i miał nad ranem reanimację, której nie przeżył. Zjechałem na najbliższym parkingu i godzinę dochodziłem do siebie. To była jedna z najgorszych podróży w moim życiu, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie dane mi było się pożegnać z moim pimpolkiem. No i nie wiem, co dalej napisać, więc napiszę KONIEC. 

napisy końcowe

Rank	Rank M/W	Rank Cat.	Start #	Surname Name	Club	Nat.	Cat.	Result	RealTime	Certificate
1	1	1	7	PFEIFFER HENDRIK			SM	01:03:17	01:03:17
2	2	2	1	CHABOWSKI MARCIN			SM	01:03:49	01:03:49
3	3	3	5	ROMANENKO ROMAN			SM	01:03:51	01:03:51
4	4	1	2	BEATO JAUME LEIVA			SM35	01:04:20	01:04:20
5	5	4	10	GRIFFITHS JOSH			SM	01:04:23	01:04:23
6	6	5	4	EL MAZOURY AHMED			SM	01:04:36	01:04:36
7	7	6	11	DIETZ THORBEN			SM	01:04:44	01:04:44
8	8	7	15	WIJMENGA ROEL			SM	01:06:40	01:06:40
9	9	8	14	PAVLIŠTA VÍT	AC SLOVAN LIBEREC		SM	01:06:57	01:06:57
10	10	9	12	HENDRIKX JEROEN			SM	01:07:56	01:07:56